Pomorzu Gdańskim
Encyklopedia PWN
miasto w województwie pomor., w powiecie starogardzkim, na skraju Pojezierza Starogardzkiego, na pograniczu Borów Tucholskich, w dolinie Szorycy (dorzecze Wierzycy).
miasto w województwie pomor., pow. grodzki, na wschodnim krańcu Równiny Słupskiej, nad Słupią; siedziba pow. słupskiego.
syn Dobrogosta, kasztelan kaliski od 1447, poznański od 1450, starosta generalny Wielkopolski od 1460;
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
wojny polsko-krzyżackie1308–1521,
wojny toczone przez Polskę i Wielkie Księstwo Litewskie w celu powstrzymania ekspansji terytorialnej zakonu krzyżackiego lub odzyskania utraconych ziem.
Barnim I, ur. ok. 1210, zm. 13 XI 1278, Dąbie,
książę szczeciński od 1220, zachodniopomor. od 1264, ojciec Bogusława IV;
